Éxito

Ayer terminaba lo que para mí ha sido todo un éxito: Leerme un libro en inglés. Libro corto, de 160 páginas aproximadamente, pero interesante, de los que te hacen reflexionar, y en este caso, de los que te hacen escribir un post 3 años después del último.

Ayer a la noche, en cuanto terminé el libro, reflexionaba. ¿Qué es el éxito? ¿Qué entiende la sociedad como «éxito»? El libro que  leí, The Show, de Filip Syta, contaba la historia de un chico que había cumplido el sueño de todo joven cuando termina la carrera: trabajar en una empresa tecnológica a nivel mundial, «The Show». Trabajaba en una empresa que cumplía todos sus deseos: Sueldos generosos, comida gratis, piscina en la oficina, videojuegos y lo que es más importante, el prestigio que te da trabajar para este tipo de empresas. Lo tenía todo. Había llegado a donde casi nadie llega. Pero no era feliz. La felicidad de trabajar para esa empresa le duró varios meses, pero pronto se dio cuenta de que la gente no era feliz. Solo importaban los resultados, aunque fueran inventados, eran máquinas de hacer dinero, vender publicidad a clientes que decían a todo que sí sólo porque trabajaban en «The Show». Metido en un mundo de jóvenes con mucho dinero, sexo, alcohol y drogas, acaba abandonando su trabajo porque no es feliz. Si el dinero, el trabajo, las comodidades y el prestigio no es sinónimo de éxito, ¿qué es el éxito?

Una persona exitosa es aquella que se sienta exitosa. Y eso, es una habilidad. Los sueños están para cumplirlos. Pero no podemos cumplir todos nuestros sueños. Siempre salen nuevos sueños, y que siga siendo así, porque si no tenemos sueños por los que luchar, no tendremos razones para seguir viviendo.

El éxito nace desde dentro de cada uno. Es un sentimiento que nos da la confianza de luchar por nuestros siguientes sueños, y por eso, el éxito ni nace ni muere, está ahí, dentro de nosotros, dándonos fuerza y motivación para cumplir los objetivos.

Por eso, creo que es importante siempre reflexionar sobre qué es lo que queremos, cuales son nuestros sueños, y con eso, buscar en lo más profundo de nuestro ser las fuerzas para sacar al éxito que tenemos y que nadie nos puede quitar. Todo depende de uno mismo.

#postureoINNoVaNDeR: #Shakeaway de Innovandis

Un fin de semana creativo, Shake Away, finde de design thinking, fin de semana de locura justificada o como se le quiera llamar es lo que hemos vivido algunos privilegiados este fin de semana en Getaria!

iNNoVaNDiS nos ha invitado a algunos innovanders «senior» a vivir una vez mas la experiencia del Shake Away con la nueva generación de Innovandis, los 9G (¡Ya van 9!).

Getaria Innovandis Design Thinking

El equipo de conservas Maisor

Para los que no sepan que es este fin de semana..no se por donde empezar a explicarlo, pero para mi fue una experiencia en la que aprender el proceso para tratar de dar soluciones alternativas, creativas, originales e innovadoras siempre desde la prisma del consumidor, a los «clientes», quienes nos presentaban unos retos reales que ellos tenían en sus proyectos.

Este año ha sido aun más especial, ya que, Kafe Lauok, el proyecto de los Osa brothers, ha tenido el privilegio de ser uno de los proyectos que lanzaba un reto a los innovanders. No hemos podido quedar mas satisfechos la verdad. Y os explicaremos el por qué:

Un grupo de unas 9-10 personas ha estado toooodo un fin de semana buscando el reto, investigando, analizando, ideando, procesando y prototipando lo que Kafe Lauok podría ser, y lo han hecho centrándose exclusivamente desde el punto de la experiencia del consumidor. Había que analizar qué sentimientos, necesidades y acciones hace el consumidor y cómo responde la empresa ante eso, y eso es algo impagable.

Nos quedamos con varias de las ideas que pudimos escuchar allí en grupo, y otras que nos pudieron aportar otros innovanders y colaboradores (Asier y Alex de Funky Projects, ).

A nivel personal, puedo decir que no he parado de aprender durante todo el fin de semana, tanto de la experiencia de todo el proceso de Design Thinking como de los nuevos innovanders. El espíritu de estar aprendiendo constantemente de los unos de los otros será lo que haga que podamos llegar al éxito. Además, estar con otros innovanders seniors hace que la experiencia sea aún más enriquecedora.

Espero que me vuelvan a invitar a los Shake Aways del futúro, que por supuesto, estaré encantado de ir y aportar y recibir todo lo que pueda! Una vez más, ¡Eskerrik asko iNNoVaNDiS!

Un año más del concurso ESME

Hoy he tenido la oportunidad de acudir como oyente a la entrega de premios del #ConcurosESME2013 como se conocía en Twitter en su vigesimosegunda edición.

Además me han dado la oportunidad de tratar de transmitir a los chavales de bachillerato lo que este concurso ha supuesto en mi corta trayectoria de estudiante y profesional y la verdad es que creo que he conseguido transmitir lo que quería.

Hoy veía a unas 70 caras llenas de ilusión y esperanza de hacerse con el premio de la mejor idea empresarial. Me recordaba a mi mismo, hace unos 6 o 7 años, que tenia la misma cara, los mismos nervios e ilusión y que además tuve la suerte de quedar segundo gracias a una idea que curiosamente, una muy parecida hoy también quedaba segunda.

Ver para creer lo rapido que pasa el tiempo. He podido saludar a Ina y Gema, las que fueran mis profesoras de Economia en Oteitza Lizeo Politeknikoa y éstas también me comentaban que parecía ayer cuando yo fuera su alumno.

Este concurso siempre me recuerda la cantidad de ideas que los jóvenes tenemos que ofrecer a la sociedad. Somos capaces, mejor o peor, de crear un plan de negocio que justificamos su viabilidad con un simple DAFO, defender que nos darán subvenciones por el mero hecho de ser una empresa «social» con ánimo de lucro, y entender que habra ventas por el puro hecho de que existen personas en esa zona geográfica. Que no caiga nunca esa ilusión, por favor. Solo necesitamos concretar mas los detalles. Pero para eso estudiamos, practicamos, erramos, y seguimos aprendiendo.

Me gusta transmitir a otros mi punto de vista sobre las posibilidades que tenemos todos ahora, y hacer ver que nosotros tenemos que ser protagonistas de nuestras propias vidas, haciendo lo que nos gusta y aportando a la sociedad siempre un valor reconocido para poco a poco cambiar el mundo hacia uno más justo y que nos merecemos. No podemos estar esperando a que nos digan qué hacer, hacerlo y luego quejarnos de que eso no era lo que teníamos que hacer. Tomamos nosotros las decisiones, erraremos, y aprenderemos, pero sabremos por qué habíamos fallado.

Desde aquí quiero felicitar a Ainhoa Larumbe y todo su equipo por la gran labor que han hecho un año más y a ESME en general, por seguir apostando por el concurso que a tanta gente le ha dado alegrías.

Esto es algo grande, que debe mantenerse.
Imanol

Dejémoslo en un hasta luego

Y llegó el día. El día de decir gracias y hasta luego. Hoy termina mi etapa en DonosTIK. Mi etapa en el Innogune. Mi etapa como un innogunie más.

10 meses atrás estaba en Finlandia, tremendamente feliz y triste a la vez. Triste por dejar atrás una experiencia bestial en el extranjero. Feliz, porque en pocos días empezaba otra experiencia que ha durado hasta hoy. El 4 de junio empezaba en DonosTIK con toda la ilusión del mundo y con ganas de comerme el mundo. Esa ilusión y ganas no han decaído aún, y seguirán intocables hasta el fin de los días, pero esta experiencia, se acaba aquí.

Por eso hoy es día de dar gracias a la persona que ha hecho esto posible. Marta. No os creáis que escribo este post por hacerle la pelota, si no que porque realmente se lo merece. En este tiempo he aprendido más de cómo llevar adelante un proyecto nuevo, que en 5 años de carrera. He aprendido mil cosas que sé que me servirán para mi futuro profesional. Porque he tenido la oportunidad de tocar absolutamente todo lo que conlleva la gestión de una empresa.

He podido diseñar, crear, contactar con clientes, responder a las necesidades internas y externas, recibir una formación impagable y además, poder ofrecer esa formación a desempleados y profesionales del empleo. He cumplido con el deseo de cualquier profesional, que es la satisfacción del trabajo bien hecho, y la autorrealización.

He podido vivir en una burbuja en la que la crisis, las malas noticias, el pesimismo y toda la negatividad, simplemente, no existe. Innogune es lo que tiene. Te contagia al momento y ya eres uno de ellos. Aquí todo es alegría, energía, positivismo, optimismo, experiencia e inexperiencia, aprendizaje, motivación, fuerza, querer cambiar el mundo. Y lo mejor de todo, es que sé que estos que están aquí, lo harán. Quiero agradecer muy en especial también a Mikel Korta y Laura, quien lo han hecho todo para que la vivencia de todos nosotros sea perfecta.

He podido conocer a empresas que sé que serán bestiales, si no lo son ya como son Senddo, Deusto Donostia Fooball Team, EKOinfo, VoxCivica, PaoPao, ONGi, todo el grupo de La Salsera, Pantori, y el grupo de La Bici Roja con Deskontu, Deskontu Nau, Dendatan, etc. Pero más que empresas, he conocido personas. Personas claves para que mi experiencia aquí haya sido «brutal». Que no se me pase que la cafetería de Deusto es muy muy clave en todo esto, por supuesto. Aupa Koro, Amaia, Maite ta Idoia! Lógicamente, iNNoVaNDiS no se puede quedar sin mencionar, pero algo me dice que con éstos seguiré teniendo algún tipo de relación, para siempre. 😀

Ahora empieza una nueva etapa de mi vida. Con las ganas de siempre y con las energías más llenas que nunca empiezo mi camino. Por ahora, a muerte con Kafe Lauok, proyecto de los hermanos Osa que sé que cambiará la experiencia del café y del Take Away en Zarautz. ¿Luego? No hay prisa, que con paciencia, todo llega, y bien.

¿Se acaba mi relación con DonosTIK? Nunca. DonosTIK es parte de mi como yo siempre seré parte de DonosTIK. Ayudaré en todo lo que se me pida, que para eso estoy. Por lo que esto no es un adiós, dejémoslo en un hasta luego.

Mila esker denoi, y fuertísimo abrazo.

Moi Moi 2012! Terve 2013!

Iepa!

Hace un tiempo que no escribo en el blog, y ya tenía ganas de hacerlo, y que mejor razón, que hoy es 31 de diciembre, y hay que terminar bien el año, y empezar uno mejor.

Este año ha tenido mil cosas positivas, y otras cuantas negativas. Como de las negativas, no quiero hablar, aunque siempre me acordaré, hablemos de las buenas. 😀

El 2012 ha sido el año Erasmus. Primero fui yo, que me fui a Joensuu, Finlandia, los primeros meses del año. Allí disfrute como pocas veces he disfrutado de un país. Y cuando digo 1 páis, digo los 5 que he visitado durante esta estancia. Entre una cosa y la otra, durante el Erasmus pude visitar Finlandia, Suecia, Rusia, Alemania y Estonia. Una experiencia a-co-jo-nan-te.

joensuu

Cuando volví de allí, ya empecé a trabajar en DonosTIK, así que quieto, lo que es quieto, no he parado. Allí sigo aún, aprendiendo cada día nuevas cosas y aportando siempre todo lo que puedo.

No tenía mucho tiempo para disfrutar de la compañía de Oihane, que se me escapaba a Chile de Erasmus. Otros 5 meses duros de distancia, pero que siempre saco lo mejor de la experiencia, y es que esto nos ha hecho mucho más fuertes. Se dice facil que en 1 año, hayamos estado 9 meses separados, pero puff, hay que hacerlo..Además, gracias a ello, he podido disfrutar de otro país, ya que me fui de visita a Chile para 2 semanas. Sin duda, otra experiencia inolvidable!

IMG-20121028-WA0001

Y aquí estamos! Que ha pasado un año, un año bestial, inolvidable, increíble, que hasta me he licenciado, y eso no ha sido lo más importante.

Sé que el 2013 me espera con los brazos abiertos a nuevos proyectos, nuevas experiencias, a otro nuevo mundo. Ahora, a corto plazo, pondremos en marcha Kafe Lauok, que promete ser, como muchas otras cosas, algo increíble e irrepetible.

IMG-20121129-WA0004

En fin, Feliz Navidad, y Feliz Año Nuevo!

Ondo izan!

p.d: Amona beti gogoan. Edonon zaudela ere, mila esker denagatik. Ni naiz narena, zu zarena zeralako.

Santa Barbarara bixitan!

Iepa! Gaur eguraldia ez zan erabakitzen lainotsua edo eguzkitsua egoteko, así que hondartzik gabe, mendira jun gea! Santa Barbara, Zarautzeko mendira jun gera eta ikusten dezun bezela, earrak bistak! =D

Bueno, ondo izan! Animatu bixitatzea Santa Barbara, aldapa zeoze daola, baina nada del otro mundo, ta pena merezi du!

Imanol

San Pelayoko Suak!!

Iepa!

Hementxe usten dizkizuet Zarautzko su artifizialen argazki batzuk. Ikus dezakezutenez, urtero bezala, nos salimos en calidad.  Eta okerrena, honengatik, 9.500€. Todo sea por la cara de felicidad e ilusión de los más pequeños. =D

Imanol

La importancia de estar conectad@s

Por el entorno en el que muevo (estudiante de LADE en Deusto), siempre he tenido más que presente cómo de importante es conocer gente, networking, contactos, o como  lo queráis llamar. Un mundo que evoluciona a pasos agigantados es siempre fruto de las personas, y si te rodeas de esas personas que cambian el mundo mejor que mejor. Si tienes alguna persona a tu alrededor que la ambición y convinción de que va a cambiar el mundu, haciendolo un lugar mejor en el que vivir, no te alejes mucho de esa persona, que mejor o peor, pero lo intentará y seguro que se aprende siempre algo de ellos.

Y lo mismo pasa con las empresas, pero a un nivel bestial. Una empresa tiene razones para estar conectada por otras partes. Empezando desde los clientes, hasta proveedores, insituciones, otras empresas y ¡hasta competidores!. Además, cuanto más joven sea tu empresa, más ayudas necesitaras, más dudas, problemas y preguntas que habrá sin resolver. Tu aita y tu ama te pueden sacar de algún apuro, pero todo no se puede, y las ayudas externas son algo vital en casi todo.

Sin llegar a meternos demasiado o nada en las herramientas que se pudieran utilizar, queda algo muy claro: la comunicación tiene que ser siempre bidireccional. No nos podemos permitir el lujo de no escuchar qué es lo que dicen a nuestro alrededor, ya que en muchísimas ocasiones, hacemos cosas que nos dicen que no hagamos, o completamente diferentesa los que dicen.

Para terminar, pensemos optimistamente, donde cada relación es siempre una oportunidad, de negocio o no, pero siempre de aprender algo.

ICS en Sony Tablet S

Por fin!

Tras meses viendo como Sony comunicaba en su página web que «pronto» se anunciaría la actualización de los Sony Tablet a Android 4.0 (Ice Cream Sandwich), por fin, hoy, 4 de junio, me ha llegado la actualización! Casi un mes más tarde que países como Estados Unidos o Japón.

Deseando estaba que llegara este momento! Y la espera, desde luego, a merecido la pena. Las mejoras me las conocía desde antes de instalarlo gracias a vídeos como el que os pongo a continuación, pero la verdad es que no me esperaba para tanto. Me encanta como funciona, absolutamente todo.

Tema clave: Por fin tengo Chrome en el tablet. No me quejaba del Firefox que he usado hasta ahora, pero ooh, sí, por fin, Chrome ha llegado, y viene para quedarse. No acepta flash, pero el navegador de defecto sí, así que no pasa nada si hay algún problema. Además, ambos navegadores me permiten poder guardar las páginas para verlas después en offline, algo que podría ser muy útil como una especie de «Read Later Faster».

Otro tema interesante, es la posibilidad de agrupar las aplicaciones fácilmente. Tan fácil como tener pulsado y ponerlo encima de otra aplicación es suficiente. Como veis en la foto, así es mi «escritorio» de mi tablet, donde tengo agrupados por Social, Noticias, Chrome y Email.  Muy muy práctico y fácil. Por cierto, también permite hacer capturas de pantalla, y es así como he sacado la imagen 🙂

Estos temas no son cosas nuevas que otros móviles no puedan hacer. De hecho, mi Galaxy Ace con un Android 2.3 saca capturas de pantalla, puedo descargar aplicaciones para agrupar aplicaciones, y esas cosas, pero la sencillez es tal, que es digno de comentar.

Como véis en la mitad de la barra inferior, existen 2 iconos. La de la izquierda es un icono que te lleva a abrirte, en cualquier lugar que estés, tanto dentro de una aplicación como en cualquier otro sitio, widgets que necesites, como una calculadora, por ejemplo. Muy práctico que no te hace salir y entrar cada vez que quieras usar otra aplicación. El icono de la derecha es el botón para que funciona como mando a distancia en dispositivos que permita esta tecnología, pero eso ya venía de antes también.

Otra cosa que no puedo dejar sin comentar es la posibilidad de crear fotografías panorámicas desde la aplicación de cámara. Algo nuevo  con la actualización a ICS que también nos facilita el acceso a la cámara desde la misma pantalla de bloqueo.  (Un poco iPhone es eso..¿no?)

Algo que me sorprende, por otra parte, es la velocidad a la que funciona. Con su procesador Procesador móvil NVIDIA® Tegra™ 2, a 1GHz, esto, simplemente, vuela, y con el ICS, aún más. Antes de la actualización funcionaba rápido, pero es que ahora aún más! ¡No puedo estar más contento! Los videos, fotos, documentos, páginas web, ¡todo! rapidísimo. Desde mi punto de vista, nada que envidiar, o incluso a presumir ante otros tablets como iPad, o Samsung Galaxy Tab.

En fin, aún toca investigar mucho, pero creo que me dará muchas más alegrías que decepciones, así que, contentísimo.

Ondo izan!

Imanol

Empiezan las despedidas…

Así es, nos acercamos al fin de mayo, y con él, el fin de una experiencia acojonante (perdón la expresión, pero no es para menos), un cambio de ciclo, el fin de una época. Y es que el adiós a Finlandia no es poco. Es mi último periodo de universidad (al margen del máster), y eso supone mucho. Dejo atrás a decenas de conocidos y amigos, con la absoluta certeza de que nos veremos en un futuro. Una vez llegados aquí, no me queda otra que decir una palabra que lo resume todo, y es GRACIAS.

Estos 4 meses en el extranjero han sido algo que nunca olvidaré. Finlandia es un lugar único, y Joensuu, más. Pero al final, como en todas partes, lo más importante no es el sitio, si no que la gente con quien te rodeas… y aquí he hecho más vida con gente internacional que local, lo que enriquece (desde mi punto de vista) mucho más. Ayer ya dije «hasta otra» a Hollie, Frazer, Whitney, Claire y Zsara… estando seguro que FIJO iré a Escocia algún día a visitarles, y ellos a Zarautz! Bueno, dejemos en Donosti.. 😉

Tampoco me quiero poner melancólico, que aún no me he ido, aunque me quede una semanita…  =D

En fin, os dejo algunas de las fotos que he estado sacando estos increíbles días de primavera en Joensuu!